
İstifalar, yalnızca bir partiyle sınırlı kalmayarak çeşitli siyasi oluşumları etkilemiştir. Özellikle, Cumhuriyet Halk Partisi’nden (CHP) 39 milletvekilinin istifa etmesi ve sadece Mustafa Sarıgül’ün direnmesi dikkat çekici gelişmeler arasında yer almaktadır. Ayrılan 38 CHP’li milletvekilinden 15’i Demokrasi ve Atılım Partisi’ne (DEVA) katılırken, 10’u Saadet Partisi’ne, 3’ü Demokrat Parti’ye ve 1’i İYİ Parti’ye geri dönmüştür.
İYİ Parti içerisinde ise 4 milletvekili istifa etmiş ve 1 milletvekili ihraç edilmiştir. Nebi Hatipoğlu, istifa ettikten sonra iktidardaki AK Parti’ye geçmiştir. Diğer yandan Ayşe Sibel Yanıkömeroğlu, Adnan Beker ve Salim Ensarioğlu bağımsız olarak siyasi yolculuklarına devam etmişlerdir. İhraç edilen üye Ümit Dikbayır da bağımsız bir siyasi yol tercih etmiştir. Sonuç olarak, İYİ Parti’nin parlamentodaki temsili, seçimlerden sonra 44’ten 39’a düşmüştür.
Bu istifaların dikkat çeken bir yönü, milletvekillerinin parti değiştirmesi ve bazılarının bağımsız statüyü tercih etmesiyle siyasi manzaranın dinamik bir şekilde yeniden düzenlenmesidir. Bu durum, Türkiye’nin siyasi sahnesinin akışkanlığına katkıda bulunan siyasi ittifakların ve bireysel tercihlerin gelişen doğasının altını çizmektedir.